ສັ່ງ

ดูเพิ่ม: ສັງ, ສິງ, ສິ່ງ, ສິ້ງ, ສຶງ, ສຶ້ງ, ສຸ່ງ, ສູງ, ສົງ, ສົ່ງ, และ ສົ້ງ

ภาษาลาว

การออกเสียง

• (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [saŋ˧]
• (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [saŋ˧˨]
• การแบ่งพยางค์: ສັ່ງ
• สัมผัส: -aŋ
• คำพ้องเสียง: ຊັ່ງ (ซั่ง) (ในถิ่นที่มีการออกเสียงอักษรคู่เหมือนกันเมื่อมีไม้เอก)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *saŋᴮ¹, จากไทดั้งเดิม *saŋᴮ (“บอกให้ทำ”); ร่วมเชื้อสายกับไทย สั่ง, คำเมือง ᩈᩢ᩠᩵ᨦ (สั‍่ง), เขิน ᩈᩢ᩠᩵ᨦ (สั‍่ง), ไทลื้อ ᦉᧂᧈ (สั่ง), ไทดำ ꪎꪰ꪿ꪉ (สั่ง), ไทใหญ่ သင်ႇ (สั่ง), ไทใต้คง ᥔᥒᥱ (สั่ง), พ่าเก ꩬင် (สง์), อาหม 𑜏𑜂𑜫 (สง์), จ้วง saengq หรือ daengq

คำกริยา

ສັ່ງ • (สั่ง) (คำอาการนาม ການສັ່ງ)

1. (สกรรม) สั่ง (บอกให้ทำ)

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *saŋᴮ (“ทำให้ลมดันน้ำมูก”); ร่วมเชื้อสายกับไทย สั่ง, คำเมือง ᩈᩢ᩠᩵ᨦ (สั‍่ง), เขิน ᩈᩢ᩠᩵ᨦ (สั‍่ง), ไทใหญ่ သင်ႇ (สั่ง), ไทใต้คง ᥔᥒᥱ (สั่ง), จ้วง saengq (ในคำว่า saengq mug); เทียบกวางตุ้ง 擤 (sang³)

คำกริยา

ສັ່ງ • (สั่ง) (คำอาการนาม ການສັ່ງ)

1. (สกรรม) สั่ง (น้ำมูก)