โรง
ภาษาไทยแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩰᩫ᩠ᨦ (โร็ง), ภาษาลาว ໂຮງ (โฮง), ภาษาไทลื้อ ᦷᦣᧂ (โฮง), ภาษาไทใหญ่ ႁူင်း (หู๊ง); เทียบภาษาเขมร រោង (โรง), ภาษามอญ ရိုၚ် (ริุง์), ภาษาพม่า ရုံ (รุํ)
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | โรง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | roong |
| ราชบัณฑิตยสภา | rong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /roːŋ˧/(ส) | |
คำนามแก้ไข
โรง
- สิ่งปลูกสร้างที่มีหลังคาคลุม ปรกติพื้นอยู่ติดกับดิน สำหรับเป็นที่อยู่อาศัย ประกอบการ หรือไว้สิ่งของเป็นต้น
- โรงลิเก
- โรงทอผ้า
- โรงเหล้า
- โรงรถ
- โรงพิมพ์
คำลักษณนามแก้ไข
โรง
- เรียกสิ่งปลูกสร้างเช่นนั้น
- ลิเกโรงหนึ่ง
- โรงทอผ้า 2 โรง
ภาษาญัฮกุรแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /roːŋ/
คำนามแก้ไข
โรง