ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰriewᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨿ᩵ᩅ (หย่ว), ภาษาลาว ຫ່ຽວ (ห่ย̂ว) หรือ ແຫ່ວ (แห่ว), ภาษาไทดำ ꪵꪬ꪿ꪫ (แห่ว), ภาษาไทขาว ꪵꪬꪫꫀ, ภาษาไทใหญ่ ႁဵဝ်ႇ (เห่ว), ภาษาจ้วง heuq หรือ reuq, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง heuq

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์เหี่ยว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงhìao
ราชบัณฑิตยสภาhiao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/hia̯w˨˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

แก้ไข

เหี่ยว (คำอาการนาม ความเหี่ยว)

  1. ไม่สดชื่นเพราะขาดน้ำ
    ดอกไม้เหี่ยว
  2. ค่อยแห้งไป
    ส้มโอเหี่ยว
  3. ไม่เต่งตึง
    หนังเหี่ยว
  4. สลด
    ใจเหี่ยว