เหี่ยว

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʰriewᴮ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน เหี่ยว, ลาว ຫ່ຽວ (ห่‍ยว) หรือ ແຫ່ວ (แห่ว), คำเมือง ᩉ᩠ᨿ᩵ᩅ (ห‍ย่ว), เขิน ᩉ᩠ᨿᩴ᩵ (ห‍ยํ่), ไทลื้อ ᦵᦠᧁᧈ (เห่ว), ไทดำ ꪵꪬ꪿ꪫ (แห่ว), ไทขาว ꪵꪬꪫꫀ, ไทใหญ่ ႁဵဝ်ႇ (เห่ว), ไทใต้คง ᥞᥥᥝᥱ (เห่ว), จ้วง heuq หรือ reuq, จ้วงแบบจั่วเจียง heuq

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เหี่ยว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hìao
	ราชบัณฑิตยสภา	hiao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/hia̯w˨˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

เหี่ยว (คำอาการนาม ความเหี่ยว)

1. ไม่สดชื่นเพราะขาดน้ำ

   ดอกไม้เหี่ยว

2. ค่อยแห้งไป

   ส้มโอเหี่ยว

3. ไม่เต่งตึง

   หนังเหี่ยว

4. สลด

   ใจเหี่ยว

คำแปลภาษาอื่น

ไม่สดชื่นเพราะขาดน้ำ

• คำเมือง: ᩉ᩠ᨿ᩵ᩅ (nod) (ห‍ย่ว)
• จีน:

  จีนกลาง: 枯萎 (zh) (kūwěi)

• ดัตช์: verdorren (nl) (เวอร์ดอเรอน์)
• ไทดำ: ꪵꪬ꪿ꪫ (blt) (แห่ว)
• ไทใหญ่: ႁဵဝ်ႇၸွပ်ႈ (เห่วจ้อ̂ป)
• โปรตุเกส: murchar (pt) (มูร์ฌาร์)
• ลาว: ຫ່ຽວ (lo) (ห่‍ยว)
• สเปน: marchitarse (es) (มาร์ชีตาร์เซ)
• อังกฤษ: wither (en) (วิเฑอร์)