ดูเพิ่ม: เหล้น

ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰlenꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຫຼນ (เหลน) หรือ ເຫຼັນ (เหลัน), ภาษาอีสาน เหลน, ภาษาเขิน ᩉᩖᩮᩁ (หเลร), ภาษาไทลื้อ ᦜᦲᧃ (หฺลีน), ภาษาไทใหญ่ လိၼ် (ลิน), ภาษาจ้วง lenj/laenj, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง linj

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์เหฺลน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงlěen
ราชบัณฑิตยสภาlen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/leːn˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม แก้ไข

เหลน (คำลักษณนาม คน)

  1. ลูกของหลานที่เป็นลูกของลูก


คำแปลภาษาอื่น แก้ไข