เทียน
ภาษาไทยแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | เทียน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tiian |
| ราชบัณฑิตยสภา | thian | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰia̯n˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
รากศัพท์ 1แก้ไข
จากภาษาเขมรเก่ายุคอังกอร์ dyān หรือ dyan (“เทียน”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ທຽນ (ทย͢น), ภาษาไทดำ ꪕꪸꪙ (ต̱ย͢น), ภาษาไทขาว ꪕꪸꪙ (ต̱ย͢น), ภาษาเขมร ទៀន (เทียน)
คำนามแก้ไข
เทียน
- เครื่องตามไฟที่ฟั่นหรือหล่อด้วยขี้ผึ้งหรือไขเป็นต้น มีไส้อยู่ตรงใจกลาง (คำลักษณนาม เล่ม)
- (ภาษาปาก) อวัยวะเพศชาย
คำพ้องความแก้ไข
รากศัพท์ 2แก้ไข
คำนามแก้ไข
เทียน
- ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Impatiens balsamina L. ในวงศ์ Balsaminaceae ลำต้นอวบน้ำ ดอกมีสีต่าง ๆ กัน เช่น ขาว ชมพู ม่วง
คำพ้องความแก้ไข
รากศัพท์ 3แก้ไข
คำนามแก้ไข
เทียน
- ชื่อเครื่องยาสมุนไพรจำพวกหนึ่ง ได้จากผลและเมล็ดแห้งของไม้ล้มลุก มีหลายชนิด คือ เทียนทั้ง 5 ได้แก่ เทียนขาว เทียนข้าวเปลือก เทียนดำ เทียนแดง เทียนตาตั๊กแตน เทียนทั้ง 7 เพิ่ม เทียนเยาวพาณี เทียนสัตตบุษย์ เทียนทั้ง 9 เพิ่ม เทียนตากบ เทียนเกล็ดหอย และยังมีเทียนพิเศษอีกหลายชนิด เช่น เทียนลวด เทียนขม เทียนแกลบ
รากศัพท์ 4แก้ไข
คำนามแก้ไข
เทียน