เกน
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | เกน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | geen |
| ราชบัณฑิตยสภา | ken | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /keːn˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | เกณฑ์ | |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาชวา kèn (“บรรดาศักดิ์โบราณสำหรับขุนนางชายหญิง”)[1][2]
คำนาม แก้ไข
เกน
รากศัพท์ 2 แก้ไข
คำนาม แก้ไข
เกน
ดูเพิ่ม แก้ไข
อ้างอิง แก้ไข
ภาษาคำเมือง แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /keːn˧˧/