ฮู้
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 符 (ฮู้ hu5, “สัญลักษณ์; ยันต์”)
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ฮู้ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | húu |
| ราชบัณฑิตยสภา | hu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /huː˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
ฮู้
ภาษาคำเมือง แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
ฮู้ (คำอาการนาม ก๋ารฮู้ หรือ ก๋านฮู้ หรือ กำฮู้ หรือ ความฮู้)
- อีกรูปหนึ่งของ ᩁᩪ᩶ (รู้)
ภาษาอีสาน แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *rɯːwꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย รู้, ภาษาคำเมือง ᩁᩪ᩶ (รู้), ภาษาลาว ຮູ້ (ฮู้), ภาษาไทลื้อ ᦣᦴᧉ (ฮู้), ภาษาไทดำ ꪭꪴ꫁ (ฮุ้), ภาษาไทใหญ่ ႁူႉ (หู๎), ภาษาอาหม 𑜍𑜥 (รู) หรือ 𑜍𑜤𑜈𑜫 (รุว์), ภาษาจ้วง rox, ภาษาแสก รอ
การออกเสียง แก้ไข
- (ขอนแก่น) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /huː˨˧˩/
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [huː˦˥]
คำกริยา แก้ไข
ฮู้ (คำอาการนาม การฮู้)