อรรถาภิธาน:หญิง
ภาษาไทย
แก้ไขคำนาม
แก้ไขความหมาย: มนุษย์เพศเมียซึ่งโดยกำเนิดมีโยนีเป็นอวัยวะสืบพันธุ์
แก้ไขคำพ้องความ
แก้ไข- กระลาพิม
- กระลาศรี
- กระษัตรี
- กันย์
- กันยา
- กัลยาณี
- กานดา
- กามินี
- คนงาม
- จอมขวัญ
- จอมใจ
- ฉัยยา
- ฉายา
- โฉมงาม
- โฉมเฉลา
- โฉมตรู
- โฉมยง
- ไฉยา
- ชายา
- ชารี
- ญ.
- ดวงใจ
- ดวงตา
- ดวงสมร
- ถี
- ทรามชม
- ทรามเชย
- ทรามวัย
- ทรามสงวน
- ทรามสวาท
- นรี
- นักนิ่น
- นาง
- นารี
- นาเรศ
- นิรมล
- ผู้หญิง [⇒ อรรถ.]
- ผู้หญิงริงเรือ
- ผู้หญิงยิงเรือ
- พธู
- พนิด
- พนิดา
- พุ่มพวง
- เพศแม่
- เพศหญิง
- ภีรุ
- ภีรุก
- มาณวิกา
- มาดาม
- มาตุคาม
- แม่ [⇒ อรรถ.]
- ยุพดี
- ยุพยง
- ยุพเยาว์
- ยุพเรศ
- ยุพา
- ยุพาน
- ยุพาพาล
- ยุพาพิน
- ยุพิน
- ยุวดี
- เยาวพา
- เยาวมาลย์
- เยาวเรศ
- เยาวลักษณ์
- รมณี
- ลลนา
- ลูกผู้หญิง
- วธู
- วนิดา
- วรดนู
- ศรี
- สตรี [⇒ อรรถ.]
- สตรีเพศ
- สร้อย
- สะคราญ
- สาว
- สาวแส้
- สุภาพสตรี
- แส้
- หญิง
- แหม่ม
- อนงค
- อนงค์
- อร
- อรทัย
- อรนุช
- อังคณา
- อัมพา
- อิตถี
- อิสตรี
- อิสัตรี
- เอมอร