วินิจฉัย

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาบาลี วินิจฺฉย, จาก วิ (“ขยายออก, กระจายออก”) + นิสฺ (“ลง”) + จย (“รวบรวม, เก็บกำ”); เทียบภาษาสันสกฤต विनिश्चय (วินิศฺจย)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		วิ-นิด-ไฉ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	wí-nít-chǎi
	ราชบัณฑิตยสภา	wi-nit-chai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/wi˦˥.nit̚˦˥.t͡ɕʰaj˩˩˦/(ส)

คำกริยา

วินิจฉัย (คำอาการนาม การวินิจฉัย)

1. ตัดสิน, ชี้ขาด

   เรื่องนี้วินิจฉัยได้ 2 ทาง

2. ไตร่ตรอง, ใคร่ครวญ

   คณะกรรมการขอเลื่อนเวลาออกไปอีกเพื่อวินิจฉัยปัญหาให้รอบคอบยิ่งขึ้น

คำพ้องความ

• พินิศจัย