ลิเก

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• ยี่เก

รากศัพท์

ยืมโดยกึ่งเรียนรู้จากเปอร์เซียคลาสสิก ذکر‎ (ษิกร, “การเอ่ยถึง”), จากภาษาอาหรับ ذِكْر‎ (ษิกร, “การรำลึก”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ลิ-เก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	lí-gee
	ราชบัณฑิตยสภา	li-ke
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/li˦˥.keː˧/(สัมผัส)

คำนาม

ลิเก

1. การแสดงชนิดหนึ่งมาจากชาวมลายู

คำกริยา

ลิเก

1. (ภาษาปาก, สแลง) ใช้คำหรูหราหรือใช้ความเปรียบมากเกินความจำเป็นจนฟังดูเชย

   ท่าทางก็ไม่เชย แต่ทำไมพูดจาลิเกจัง

2. (ภาษาปาก, สแลง) พูดเพ้อเจ้อเลื่อนลอย

   งานกระจอกแบบนี้เขาจะยกขบวนนักร้องดังมาร้องเพลงเชียวรึ พูดลิเกไปได้

3. (ภาษาปาก, สแลง) แต่งตัวให้หรูหราเกินพอดีจนดูเชย

   จะไปงานทำบุญแค่นี้ก็ใส่เพชรเต็มตัว ลิเกจัง