ดูเพิ่ม: โค่น

ภาษาไทย แก้ไข

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์โคน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkoon
ราชบัณฑิตยสภาkhon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰoːn˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1 แก้ไข

คำนาม แก้ไข

โคน

  1. ส่วนข้างต้นของสิ่งที่ยาวกลม
    โคนไม้
    โคนเสา
    โคนขา

รากศัพท์ 2 แก้ไข

คำนาม แก้ไข

โคน

  1. ชื่อเห็ดหลายชนิดในสกุล Termitomyces วงศ์ Amanitaceae ขึ้นบริเวณจอมปลวก ดอกเห็ดรูปร่ม ยอดแหลม สีขาวนวลจนถึงน้ำตาลดำ ด้านล่างมีครีบ ก้านยาวตั้งตรง โคนเรียวเล็กหยั่งลึกลงไปถึงรังปลวก กินได้ เช่น ชนิด T. fuliginosus Heim

รากศัพท์ 3 แก้ไข

เทียบภาษาเขมร គោល (โคล)

คำนาม แก้ไข

โคน

  1. ชื่อตัวหมากรุกที่ใช้เดินทแยงไปข้างหน้าหรือข้างหลัง หรือเดินตรงไปข้างหน้าคราวละ 1 ตา
คำพ้องความ แก้ไข

รากศัพท์ 4 แก้ไข

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ cone

คำนาม แก้ไข

โคน

  1. กรวย, สิ่งของที่มีรูปทรงอย่างกรวย
    โคนไอศกรีม
    โคนจราจร