แข้ง
ภาษาไทย แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɣeːŋᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง 脛 (MC hengX|hengH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨤᩯ᩠᩵ᨦ (แฅ่ง) (ในคำ ᩉ᩠ᨶ᩶ᩣᨤᩯ᩠᩵ᨦ (หน้าแฅ่ง)), ภาษาลาว ແຄ່ງ (แค่ง) หรือ ແຂ້ງ (แข้ง), ภาษาไทลื้อ ᦶᦆᧂᧈ (แฅ่ง), ภาษาไทขาว ꪵꪅꪉꫀ, ภาษาไทใหญ่ ၶႅင်ႈ (แข้ง), ภาษาไทใต้คง ᥑᥦᥒ (แฃง), ภาษาพ่าเก ၵိင် (ขิง์), ภาษาอาหม *𑜁𑜢𑜂𑜫 (*ขิง์), ภาษาจ้วง hengq
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | แค็่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kɛ̂ng |
| ราชบัณฑิตยสภา | khaeng | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰɛŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
แข้ง
- ส่วนหน้าของขา ใต้เข่าลงไปถึงข้อเท้า
- (ภาษาปาก, สแลง, ล้าสมัย) ชายที่เป็นคู่ควง[1]
- อย่าเผลอไปจีบเธอเข้า เธอมีแข้งมาคุมทุกวัน
- (ภาษาปาก, สแลง) นักฟุตบอล
คำพ้องความ แก้ไข
อ้างอิง แก้ไข
- ↑ ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 26.