แก๊ง
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | แก็๊ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gɛ́ng |
| ราชบัณฑิตยสภา | kaeng | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kɛŋ˦˥/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาอังกฤษ gang
คำนาม แก้ไข
แก๊ง
- กลุ่มคนที่ตั้งเป็นก๊กเป็นเหล่า (มักใช้ในความหมายไม่ดี)
- แก๊งโจร
- แก๊งอันธพาล
- แก๊งมอเตอร์ไซค์
- กลุ่มคนที่ประพฤติตนไม่ดี
- ในซอยนี้มีแก๊งติดยา ฉันจึงไม่กล้าเดินเข้าไปคนเดียว
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
รากศัพท์ 2 แก้ไข
เลียนเสียงธรรมชาติ
คำอุทาน แก้ไข
แก๊ง
อ้างอิง แก้ไข
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 18.