เอ๋อ
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | เอ๋อ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ə̌ə |
| ราชบัณฑิตยสภา | oe | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔɤː˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำกริยา แก้ไข
เอ๋อ (คำอาการนาม การเอ๋อ หรือ ความเอ๋อ)
- (ภาษาปาก, สแลง, ดูหมิ่น, ล่วงเกิน, ไม่ควรใช้) ปัญญาอ่อนเล็กน้อย, คิดช้า, สมองช้า[1]
- เด็กคนนี้ท่าทางเอ๋อ เพราะขาดไอโอดีน
- (ภาษาปาก, สแลง, ดูหมิ่น, ล่วงเกิน, ไม่ควรใช้) มีท่าทางเหมือนคนปัญญาอ่อน[1]
- พวกเขารุมว่า แต่เธอยังนั่งเอ๋ออยู่ได้
- (ภาษาปาก, สแลง, อาจ ล่วงเกิน, ไม่ควรใช้) ไม่อยู่ในสถานะหรือสภาพที่ถูกต้อง, ไม่ทำงานอย่างถูกต้อง
- โทรศัพท์เอ๋อ
- คอมเอ๋อ
อ้างอิง แก้ไข
- ↑ 1.0 1.1 ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 179-180.