ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน เปลือย, ภาษาลาว ເປືອຍ (เปือย), ภาษาไทดำ ꪹꪜꪥ (เปย), ภาษาไทลื้อ ᦵᦔᧀ (เปิย), ภาษาไทใหญ่ ပူၺ် (ปูญ)

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์เปฺลือย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbplʉai
ราชบัณฑิตยสภาplueai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/plɯa̯j˧/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์ แก้ไข

เปลือย (คำอาการนาม ความเปลือย)

  1. ไม่มีอะไรปกปิดร่างกาย
    เปลือยหลัง
    เปลือยไหล่
  2. (ในเชิงเปรียบเทียบ) สิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น
    สายเปลือย
    สายไฟฟ้าที่ไม่มีผ้าหรือยางหุ้ม

คำแปลภาษาอื่น แก้ไข