ดูเพิ่ม: เบฺิก

ภาษาไทย แก้ไข

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์เบิก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbə̀ək
ราชบัณฑิตยสภาboek
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/bɤːk̚˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1 แก้ไข

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า បេក៑ (เปกฺ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເບີກ (เบีก), ภาษาเขมร បើក (เบิก), ภาษาเขมรเหนือ เบฺิก

รูปแบบอื่น แก้ไข

คำกริยา แก้ไข

เบิก (คำอาการนาม การเบิก)

  1. เปิด
    เบิกบายศรี
    เปิดผ้าคลุมบายศรีออก
    อรุณเบิกฟ้า
  2. ทำให้กว้าง
    เบิกถนนออกไป
    เบิกท้องร่อง
  3. ขอให้จ่าย
    เบิกเงิน
    เบิกของ
  4. นำเข้าเฝ้า
    เบิกตัว
    เบิกทูต

รากศัพท์ 2 แก้ไข

คำนาม แก้ไข

เบิก

  1. คำกำกับชื่อปีในวิธีนับศักราชของไทยทางเหนือ ตรงกับเลข 5, เขียนเป็น เปก ก็มี

ภาษาเลอเวือะตะวันออก แก้ไข

การออกเสียง แก้ไข

คำนาม แก้ไข

เบิก

  1. ครก