อัยการ

ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

อัยยะ +‎ การ, อัยยะ มาจากภาษาบาลี อยฺย (“เจ้า, ผู้เป็นใหญ่”)

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ}		ไอ-ยะ-กาน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ai-yá-gaan
	ราชบัณฑิตยสภา	ai-ya-kan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/ʔaj˧.ja˦˥.kaːn˧/^{(สัมผัส)}

คำนาม แก้ไข

อัยการ

การ ของ เจ้า
(โบราณ) ตัว บท กฎหมาย เรียก ว่า พระอัยการ
(กฎหมาย) ชื่อ สำนักงาน ที่มี อำนาจ หน้าที่เกี่ยว กับ การ ดำเนินคดี อาญา ทั้งปวง ดำเนินคดี แพ่ง และ ให้คำ ปรึกษา ด้าน กฎหมาย แก่รัฐบาล และ หน่วยงาน ของ รัฐ คุ้มครอง สิทธิ และ เสรีภาพ ของ ประชาชน และ อำนาจ หน้าที่ตาม ที่กำหนด ไว้ใน กฎหมาย เรียก ว่า สำนักงานอัยการสูงสุด, เดิม เรียก ว่า กรมอัยการ
(กฎหมาย) เจ้าพนักงาน ผู้ปฏิบัติ หน้าที่ใน ฐานะ ทนาย แผ่นดิน เพื่อ อำนวย ความ ยุติธรรม รักษา ผล ประโยชน์ของ รัฐ และ คุ้มครอง สิทธิ และ เสรีภาพ ของ ประชาชน เรียก ว่า พนักงานอัยการ หรือ ข้าราชการอัยการ
(กฎหมาย) เจ้าพนักงาน ผู้มี หน้าที่ฟ้อง ผู้ต้องหา ต่อ ศาล ทั้งนี้ จะ เป็น ข้าราชการ ในสำนักงานอัยการสูงสุดหรือ เจ้าพนักงาน อื่น ผู้มี อำนาจ เช่น นั้น ก็ได้, โบราณ เรียก ว่า พนักงานรักษาพระอัยการ ยกกระบัตร หรือ ยกบัตร