อยู่
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ˀjuːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩀᩪ᩵ (ยู่̱), ภาษาลาว ຢູ່ (อยู่), ภาษาไทลื้อ ᦊᦴᧈ (หฺยู่), ภาษาไทดำ ꪤꪴ꪿ (หฺยุ่), ภาษาไทใหญ่ ယူႇ (ยู่), ภาษาอาหม 𑜊𑜥 (ยู), ภาษาไทใต้คง ᥕᥧᥱ (ยู่), ภาษาปู้อี qyus, ภาษาจ้วง youq, ภาษาจ้วงใต้ yuq; เทียบภาษาจีนยุคกลาง 于 (MC hju)
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | หฺยู่ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | yùu |
| ราชบัณฑิตยสภา | yu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /juː˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา แก้ไข
อยู่ (คำอาการนาม การอยู่)
- พัก, อาศัย
- เขาอยู่บ้านหลังนี้
- ยังมีชีวิต
- เขายังอยู่
- คงที่
- เงินที่ให้มายังอยู่ครบ
- ไม่ไปจากที่
- วันนี้เขาอยู่บ้าน
- (คำกริยานุเคราะห์) ใช้ประกอบหลังกริยา แสดงว่ากำลังเป็นอยู่ในขณะนั้น
- นอนอยู่
- ตั้งอยู่
คำเกี่ยวข้อง แก้ไข
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
พัก, อาศัย
|
ไม่ไปจากที่
|
ภาษาคำเมือง แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /juː˨˩/