ลัก
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C̬.lakᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩢ᩠ᨠ (ลัก), ภาษาปักษ์ใต้ หลัก, ภาษาลาว ລັກ (ลัก), ภาษาไทลื้อ ᦟᧅ (ลัก), ภาษาไทขาว ꪩꪰꪀ, ภาษาไทใหญ่ လၵ်ႉ (ลั๎ก), ภาษาอาหม 𑜎𑜀𑜫 (ลก์), ภาษาแสก ลั̄ก, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง laeg, ภาษาจ้วง laeg
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ลัก | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lák |
ราชบัณฑิตยสภา | lak | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lak̚˦˥/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง |
คำกริยา แก้ไข
ลัก (คำอาการนาม การลัก)
- เอาสิ่งของที่เขาไม่ให้ไปด้วยอาการซ่อนเร้น, ขโมย
- ลักทรัพย์
- แอบทำ, ลอบทำ
- ลักกินขนมในห้องเรียน
- ลักสูบบุหรี่ในห้องน้ำ
คำกริยาวิเศษณ์ แก้ไข
ลัก
ภาษาคำเมือง แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
ลัก (คำอาการนาม ก๋ารลัก หรือ ก๋านลัก)
- อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩢ᩠ᨠ (ลัก)