ดูเพิ่ม: , ม., มี, มุ, มู่, และ มู๋

ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วง miz/meij=mboh=mboux (มิ, ไม่, บ่)

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์มิ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิง
ราชบัณฑิตยสภาmi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/miʔ˦˥/(สัมผัส)

คำกริยาวิเศษณ์ แก้ไข

มิ

  1. (ทางการ) ไม่
    มิทราบ
    มิควร
    มิบังอาจ

คำกริยา แก้ไข

มิ

  1. (ร้อยกรอง) เฉย, ไม่ค่อยพูดจา
    รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้
    (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.5)