ดูเพิ่ม: , พ., พี, พี้, พุ, พู, พู่, และ พู้

ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *biːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน พี่, ภาษาลาว ພີ່ (พี่), ภาษาคำเมือง ᨻᩦ᩵ (พี่), ภาษาไทลื้อ ᦗᦲᧈ (พี่), ภาษาไทดำ ꪝꪲ꪿ (ปิ่̱), ภาษาไทใหญ่ ပီႈ (ปี้), ภาษาอาหม 𑜆𑜣 (ปี), ภาษาจ้วง beix, ภาษาปู้อี bix, ภาษาจ้วงใต้ pih

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์พี่
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpîi
ราชบัณฑิตยสภาphi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰiː˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงผี้ว์

คำนาม แก้ไข

พี่

  1. ผู้ร่วมบิดาหรือมารดาเดียวกันและเกิดก่อน
  2. ผู้ที่มีศักดิ์เสมอพี่
  3. คำนำหน้าชื่อคนที่มีอายุคราวพี่หรือมีศักดิ์เสมอพี่
    พี่นั่น
    พี่นี่

คำตรงข้าม แก้ไข