ฝูง
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *fuːŋᴬ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨺᩪᨦ (ฝูง), ภาษาลาว ຝູງ (ฝูง), ภาษาไทลื้อ ᦚᦳᧂ (ฝุง), ภาษาไทใหญ่ ၽုင် (ผุง) หรือ ၾုင် (ฝุง), ภาษาอาหม 𑜇𑜤𑜂𑜫 (ผุง์)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ฝูง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fǔung |
ราชบัณฑิตยสภา | fung | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /fuːŋ˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม แก้ไข
ฝูง
- พวก, หมู่, (ใช้แก่คน อมนุษย์ และสัตว์นอกจากช้าง)
- ฝูงคน
- ฝูงชน
- ฝูงเทวดา
- ฝูงยักษ์
- ฝูงสัตว์
- ฝูงวัว
- ฝูงควาย
- ฝูงมด
คำสืบทอด แก้ไข
ภาษาคำเมือง แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /fuːŋ˨˦/
คำนาม แก้ไข
ฝูง
- อีกรูปหนึ่งของ ᨺᩪᨦ (ฝูง)