ฝา
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *hwaːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຝາ (ฝา), ภาษาไทดำ ꪠꪱ (ฝา), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง pa, ภาษาจ้วง fa
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ฝา | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fǎa |
| ราชบัณฑิตยสภา | fa | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /faː˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
ฝา
- เครื่องปิดภาชนะต่าง ๆ หรือสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น
- ฝาโอ่ง
- ฝาหม้อ
- ฝาท่อ
- ฝ้าหรือเยื่อที่จับอยู่ข้างบนของเหลวเช่นนํ้านมเป็นต้น
- เครื่องกั้นด้านนอกหรือเครื่องกั้นแบ่งห้องของตัวเรือนโรงเป็นต้น
- ฝาบ้าน
- ฝาเรือน
- ฝาห้อง
- ส่วนที่ปิดปากหอยหรือหุ้มตัวหอยซึ่งเปิดได้
คำลักษณนาม แก้ไข
ฝา