บ่าย
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | บ่าย | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bàai |
ราชบัณฑิตยสภา | bai | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /baːj˨˩/(สัมผัส) |
คำนาม แก้ไข
บ่าย
คำสืบทอด แก้ไข
- → ญัฮกุร: บาย
คำกริยา แก้ไข
บ่าย (คำอาการนาม การบ่าย)
- เบน
- บ่ายหัวเรือออกไป
- คล้อย
- ตะวันบ่าย
- หัน, ก้าว
- เลี่ยงไป
- เฒ่าก็ประดิษฐ์ประดับกายเป็นปะขาวดาบสเบือน บ่ายจำแลงเพศ [1]
อ้างอิง แก้ไข
- ↑ มหาเวสสันดรชาดก (แบบเรียน), กัณฑ์ชูชก