ท้อง
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *dwuːŋꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ท้อง, ภาษาลาว ທ້ອງ (ท้อง), ภาษาคำเมือง ᨴᩬ᩶ᨦ (ทอ้ง), ภาษาไทลื้อ ᦑᦸᧂᧉ (ท้อ̂ง), ภาษาไทดำ ꪕ꫁ꪮꪉ (ต้̱อง), ภาษาไทใหญ่ တွင်ႉ (ต๎อ̂ง), ภาษาจ้วง dungx, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง tongx
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ท้อง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tɔ́ɔng |
ราชบัณฑิตยสภา | thong | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰɔːŋ˦˥/(สัมผัส) |
คำนาม แก้ไข
ท้อง
- ส่วนของร่างกายด้านหน้า ตั้งแต่ลิ้นปี่จนถึงบริเวณต้นขา มีสะดืออยู่ตรงกลาง มีกระเพาะและไส้พุงอยู่ภายใน
- ครรภ์
- น้องร่วมท้อง
- พื้นที่หรือบริเวณที่กว้างใหญ่
- ท้องน้ำ
- ท้องฟ้า
- ท้องทุ่ง
- ท้องไร่
- ท้องนา
- ท้องถนน
- ส่วนที่มีลักษณะโค้ง
- ท้องแขน
- ท้องน่อง
- ท้องเรือ
- ท้องร่อง
คำกริยา แก้ไข
ท้อง (คำอาการนาม การท้อง)
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
มีลูกในท้อง
|
ภาษาญ้อ แก้ไข
คำนาม แก้ไข
ท้อง
- ท้อง