ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ 1 แก้ไข

แผลงมาจาก ท่ง, จากภาษาไทดั้งเดิม *doŋᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ທົ່ງ (ท็่ง), ภาษาอีสาน ท่ง, ภาษาคำเมือง ᨴᩫ᩠᩵ᨦ (ท็่ง), ภาษาเขิน ᨴᩫ᩠᩵ᨦ (ท็่ง), ภาษาไทลื้อ ᦑᦳᧂᧈ (ทุ่ง), ภาษาไทดำ ꪶꪕ꪿ꪉ (โต่̱ง), ภาษาไทใหญ่ တူင်ႈ (ตู้ง), ภาษาไทใต้คง ᥖᥨᥒ (โตง), ภาษาอาหม 𑜄𑜤𑜂𑜫 (ตุง์)

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์ทุ่ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงtûng
ราชบัณฑิตยสภาthung
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tʰuŋ˥˩/(สัมผัส)

คำนาม แก้ไข

ทุ่ง

  1. ที่ราบโล่ง

คำแปลภาษาอื่น แก้ไข

รากศัพท์ 2 แก้ไข

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์ทุ่ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงtûng
ราชบัณฑิตยสภาthung
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tʰuŋ˥˩/(สัมผัส)

คำนาม แก้ไข

ทุ่ง

  1. ขี้

คำกริยา แก้ไข

ทุ่ง (คำอาการนาม การทุ่ง)

  1. (อกรรม) ขี้