ถึก
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *tʰɤkᴰ (“สัตว์หนุ่มตัวผู้”), จากภาษาจีนยุคกลาง 特 (MC dok, “วัวตัวผู้”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຖິກ (เถิก), ภาษาไทใหญ่ ထိုၵ်း (ถึ๊ก), ภาษาอาหม 𑜌𑜢𑜤𑜀𑜫 (ถึก์), ภาษาจ้วง daeg (ตัก "ตัวผู้") , ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง taeg (ถัก "ตัวผู้")
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ถึก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tʉ̀k |
| ราชบัณฑิตยสภา | thuek | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰɯk̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์ แก้ไข
ถึก (คำอาการนาม ความถึก)