ตู
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ตู | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtuu |
| ราชบัณฑิตยสภา | tu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tuː˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩪ (ตู), ภาษาลาว ຕູ (ตู), ภาษาไทใหญ่ တူ (ตู)，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง du， ภาษาจ้วง dou
คำสรรพนาม แก้ไข
ตู
- (โบราณ) สรรพนามบุรุษพหูพจน์ที่ 1 (ไม่รวมบุคคลที่ 2)
- ตูพี่น้องท้องเดียวห้าคน ผู้ชายสาม ผู้หญิงโสง
- ตูสามคนจะไปกินเข้าด้วยกัน
ดูเพิ่ม แก้ไข
สรรพนามบุรุษภาษาไทยเดิม
รากศัพท์ 2 แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *tuːᴬ (“ประตู”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩪ (ตู) (เก่า) หรือ ᨸᨲᩪ (ปตู) (ใหม่), ภาษาปักษ์ใต้ ตู, ภาษาลาว ປະຕູ (ปะตู), ภาษาไทใหญ่ တူ (ตู), ภาษาปู้อี dul, ภาษาจ้วง dou หรือ du
คำนาม แก้ไข
ตู
ภาษาปักษ์ใต้ แก้ไข
คำนาม แก้ไข
ตู
คำพ้องความ แก้ไข
อ้างอิง แก้ไข
- “ตู” ใน Central Southern Thai Dictionary (Kaewkhao, Uthai และ Kiatboonyarit, Tawan: ประเทศไทย: US Peace Corps 1986), หน้าที่ 14
ภาษาเลอเวือะตะวันออก แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /tu/
คำนาม แก้ไข
ตู