ดูเพิ่ม: ซ่อน

ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨪᩬ᩶ᩁ (ซอ้ร), ภาษาลาว ຊ້ອນ (ซ้อน), ภาษาไทใหญ่ သွၼ်ႉ (ส๎อ̂น), ภาษาจ้วง sonx

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์ซ้อน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsɔ́ɔn
ราชบัณฑิตยสภาson
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sɔːn˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา แก้ไข

ซ้อน (คำอาการนาม การซ้อน)

  1. วางทับกัน
    เอาจานซ้อนกัน
    เอาหนังสือซ้อนสมุด
  2. เรียงแทรกเสริมกัน
    ฟันซ้อน
    มะลิซ้อน
  3. ซ้ำ ๆ กัน
    ถูกชก 2 ทีซ้อน
    เสียงปืนดัง 3 นัดซ้อน
  4. ว่ากันคนละทีในเชิงแข่งขัน
    เทศน์ซ้อน

คำกริยาวิเศษณ์ แก้ไข

ซ้อน (คำอาการนาม ความซ้อน)

  1. มีหรือทำอย่างเดียวกันกับที่มีหรือทำอยู่แล้ว
    เขามีประชุมซ้อน
  2. ลักษณะที่จอดรถหรือเรือเรียงขนานกับอีกคันหนึ่งหรือลำหนึ่งที่จอดอยู่แล้ว เรียกว่า จอดรถหรือเรือซ้อนกัน
  3. ลักษณะที่จอดรถขวางรถที่จอดเป็นระเบียบอยู่แล้วเป็นการกีดขวางทางจราจร เรียกว่า จอดรถซ้อนคัน