ซอง
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ซอง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sɔɔng |
ราชบัณฑิตยสภา | song | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sɔːŋ˧/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨪᩬᨦ (ซอง), ภาษาลาว ຊອງ (ซอง), ภาษาไทลื้อ ᦌᦸᧂ (ซอ̂ง)
คำนาม แก้ไข
ซอง
- ซอกหรือช่องแคบ
- จอดรถเข้าซอง
- ซอกหรือช่องแคบที่ทำขึ้นสำหรับเอาช้างม้าวัวควายเข้าไปไว้ในที่บังคับ
- เอาม้าแข่งเข้าประจำซอง
- เครื่องใช้ที่มีลักษณะแคบสำหรับสอดใส่สิ่งของ
- ซองธูป
- ซองพลู
- ซองจดหมาย
- ซองบุหรี่
- ซองปืน
- หน่วยของปริมาณของแท่งน้ำแข็งก้อนใหญ่ แบ่งออกได้เป็น 4 กั๊ก
คำลักษณนาม แก้ไข
ซอง
- เรียกเครื่องใช้ที่มีไว้สอดใส่สิ่งของ
รากศัพท์ 2 แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *zɔːŋᴬ² (“ตะกร้าสานแบบหลวม”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨪᩬᨦ (ซอง), ภาษาไทลื้อ ᦌᦸᧂ (ซอ̂ง)
คำนาม แก้ไข
ซอง
ภาษาเลอเวือะตะวันออก แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาปะหล่องดั้งเดิม *ʦaŋ
การออกเสียง แก้ไข
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /sɔŋ/
คำคุณศัพท์ แก้ไข
ซอง