ชุมนุม

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ជុំនុំ ~ ជុំនុំម ~ ជុម្នុម ~ ជុំនំ ~ ជំនុំ ~ ជំនុម ~ ជំនំម ~ ជំនម ~ ជំនុម្ម ~ ជ្ជំម្នុំម (ชุํนุํ ~ ชุํนุํม ~ ชุมฺนุม ~ ชุํนํ ~ ชํนุํ ~ ชํนุม ~ ชํนํม ~ ชํนม ~ ชํนุมฺม ~ ชฺชํมฺนุํม), แผลงมาจาก ជុំ ~ ជុំម ~ ជុំម៑ ~ ចុំ (ชุํ ~ ชุํม ~ ชุํมฺ ~ จุํ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ជំនុំ (ชํนุํ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ชุม-นุม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chum-num
	ราชบัณฑิตยสภา	chum-num
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕʰum˧.num˧/(สัมผัส)

คำนาม

ชุมนุม

1. กอง, หมู่, พวก

คำกริยา

ชุมนุม (คำอาการนาม การชุมนุม)

1. ประชุม, รวมกัน