ชง
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ชง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | chong |
| ราชบัณฑิตยสภา | chong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰoŋ˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ชงฆ์ | |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
จากภาษาฮกเกี้ยน 沖 (chhiong, “เทน้ำ, ผสมน้ำ”)[1]
คำกริยา แก้ไข
ชง (คำอาการนาม การชง)
- เทน้ำร้อนลงบนใบชาหรือสมุนไพรบางชนิดเป็นต้นเพื่อสกัดสาร กลิ่น หรือรสที่ต้องการ
- ชงชาจีน
- ชงชาดอกคำฝอย
- ใช้น้ำร้อนทำให้ละลาย, ผสมเครื่องดื่มประเภทผงด้วยน้ำร้อนและปรุงรสให้พร้อมที่จะรับประทาน
- ชงนม
- ชงกาแฟ
- เทน้ำร้อนจากกาลงในภาชนะอื่น ในคำว่า ชงน้ำร้อน
- ชงน้ำร้อนใส่กระติก
- (ภาษาปาก) เตรียมการให้, ดำเนินการให้
- เขาชงเรื่องให้รัฐมนตรีลงนาม
- (ภาษาปาก) เตะลูกบอลให้ผู้อื่นทำประตู
- เขาทำแฮ้ตถริกได้แต่กลับถล่มตัวว่าเพื่อนร่วมทีมชงลูกได้ดี
รากศัพท์ 2 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 衝 (chhiong, “ชน, ปะทะ”)[1]; เป็นศัพท์โหราศาสตร์
คำกริยา แก้ไข
ชง (คำอาการนาม การชง)
คำคุณศัพท์ แก้ไข
ชง
อ้างอิง แก้ไข
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 52-53.
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 3 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ : ยูเนียนอุลตร้าไวโอเร็ต, 2554. หน้า 40-41.
ภาษาปักษ์ใต้ แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
ชง (คำอาการนาม ก่านชง)