ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง (MC hwonX)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂຸ່ນ (ขุ่น), ภาษาไทใหญ่ ၶုၼ်ႇ (ขุ่น); เทียบภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง goenj

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์ขุ่น
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkùn
ราชบัณฑิตยสภาkhun
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰun˨˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์ แก้ไข

ขุ่น (คำอาการนาม ความขุ่น)

  1. มีลักษณะมัว ไม่ใส ไม่ชัดเจน

ภาษาแสก แก้ไข

รากศัพท์ 1 แก้ไข

คำคุณศัพท์ แก้ไข

ขุ่น

  1. ขุ่น (มัว)

รากศัพท์ 2 แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ขน, ภาษาลาว ຂົນ (ข็น)

คำกริยา แก้ไข

ขุ่น

  1. ขน (ย้าย)

ภาษาปักษ์ใต้ แก้ไข

คำสรรพนาม แก้ไข

ขุ่น

  1. คุณ

คำพ้องความ แก้ไข

อ้างอิง แก้ไข

  • ขุ่น” ใน Central Southern Thai Dictionary (Kaewkhao, Uthai และ Kiatboonyarit, Tawan: ประเทศไทย: US Peace Corps 1986), หน้าที่ 9
  1. Pittayaporn, P. (2014). Layers of Chinese loanwords in proto-southwestern Tai as evidence for the dating of the spread of southwestern Tai. Manusya J Humanit, 20, 47-68.