ขอ
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ขอ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kɔ̌ɔ |
ราชบัณฑิตยสภา | kho | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰɔː˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *xɔːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨢᩬᩴ (ฃอํ), ภาษาลาว ຂໍ (ขํ), ภาษาไทใหญ่ ၶေႃ (ขอ̂), ภาษาอาหม 𑜁𑜦𑜡 (ขอ̂), ภาษาจ้วงเหนือ go, ภาษาจ้วงใต้ ko
รูปแบบอื่น แก้ไข
- (เลิกใช้) ฃอ
คำนาม แก้ไข
ขอ
คำพ้องความ แก้ไข
คำประสม แก้ไข
รากศัพท์ 2 แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *k.roːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨡᩬᩴ (ขอํ), ภาษาลาว ຂໍ (ขํ), ภาษาไทใหญ่ ၶေႃ (ขอ̂), ภาษาจ้วง gouz, ภาษาปู้อี hoz
คำกริยา แก้ไข
ขอ (คำอาการนาม การขอ)
คำประสม แก้ไข
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
พูดให้เขาให้สิ่งที่ต้องการ
รากศัพท์ 3 แก้ไข
คำนาม แก้ไข
ขอ
- ชื่อว่านชนิดหนึ่ง ต้นเหมือนขมิ้น แต่หัวเล็กสอดกันเป็นข้อ ๆ ต้นและใบเขียว เนื้อเหลือง มีสรรพคุณอยู่คงเขี้ยว เขา และงา, กบิลว่าน ก็เรียก