ก่ง
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *koŋ (“โค้ง; งอ”); ร่วมเชื้อสายกับ ภาษาไทย ก้งโค้ง, โกง, โก่ง, โก้งโค้ง, โค้ง
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ก่ง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gòng |
ราชบัณฑิตยสภา | kong | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /koŋ˨˩/(สัมผัส) |
คำกริยา แก้ไข
ก่ง (คำอาการนาม การก่ง)
คำพ้องความ แก้ไข
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
คำคุณศัพท์ แก้ไข
ก่ง (คำอาการนาม ความก่ง)
คำพ้องความ แก้ไข
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
ภาษาคำเมือง แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
ก่ง (คำอาการนาม ก๋ารก่ง หรือ ก๋านก่ง)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩫ᩠᩵ᨦ (ก็่ง, “ทำให้โค้ง”)
คำคุณศัพท์ แก้ไข
ก่ง (คำอาการนาม กำก่ง หรือ ความก่ง)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩫ᩠᩵ᨦ (ก็่ง, “โค้ง”)