ภาษาไทย แก้ไข

 
วิกิพีเดียมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia

รากศัพท์ แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kɯɲᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩥ᩠ᨶ (กิน), ภาษาลาว ກິນ (กิน), ภาษาไทลื้อ ᦂᦲᧃ (กีน), ภาษาไทดำ ꪀꪲꪙ (กิน), ภาษาไทใต้คง ᥐᥤᥢ (กีน), ภาษาไทใหญ่ ၵိၼ် (กิน), ภาษาอาหม 𑜀𑜢𑜃𑜫 (กิน์), ภาษาแสก กิ๋น, ภาษาจ้วง gwn, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง gin, ภาษาญ้อ กิน

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์กิน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgin
ราชบัณฑิตยสภาkin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kin˧/(สัมผัส)

คำกริยา แก้ไข

กิน (คำอาการนาม การกิน)

  1. เคี้ยว (แล้วคายทิ้ง)
    กินหมาก
  2. เคี้ยวกลืน, ทำให้ล่วงลำคอลงไปสู่กระเพาะ
    กินข้าว
  3. ดื่ม
    กินน้ำ
  4. โดยปริยายหมายความว่า เปลือง
    กินเงิน
    กินเวลา
  5. ทำให้หมดเปลือง
    รถกินน้ำมัน
    หลอดไฟชนิดนี้กินไฟมาก
  6. รับเอา
    กินสินบน
  7. หารายได้โดยไม่สุจริต
    กินจอบกินเสียม
  8. (การพนัน) ชนะในการพนันบางอย่าง

คำประสม แก้ไข

คำพ้องความ แก้ไข

คำแปลภาษาอื่น แก้ไข

ภาษาคำเมือง แก้ไข

คำกริยา แก้ไข

กิน (คำอาการนาม การกิน)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩥ᩠ᨶ (กิน)

ภาษาญ้อ แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kɯɲᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩥ᩠ᨶ (กิน), ภาษาไทย กิน, ภาษาลาว ກິນ (กิน), ภาษาไทลื้อ ᦂᦲᧃ (กีน), ภาษาไทดำ ꪀꪲꪙ (กิน), ภาษาไทใต้คง ᥐᥤᥢ (กีน), ภาษาไทใหญ่ ၵိၼ် (กิน), ภาษาอาหม 𑜀𑜢𑜃𑜫 (กิน์), ภาษาแสก กิ๋น, ภาษาจ้วง gwn

คำกริยา แก้ไข

กิน

  1. กิน