ปลี

ดูเพิ่ม: ป.ล.

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *pliːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨸᩖᩦ (ปลี), ลาว ປີ (ปี), ไทใหญ่ ပီ (ปี), พ่าเก ပီ (ปี), จ้วง bli หรือ bi, จ้วงแบบจั่วเจียง bi

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ปฺลี
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bplii
	ราชบัณฑิตยสภา	pli
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pliː˧/(สัมผัส)

คำนาม

ปลี

1. ช่อดอกของกล้วยที่ยังมีกาบหุ้มอยู่ เรียกว่า หัวปลี
2. กล้ามเนื้อที่มีรูปลักษณะอย่างหัวปลี

   ปลีน่อง

3. ยอดเจดีย์หรือยอดมณฑปเหนือปล้องไฉนหรือบัวกลุ่มขึ้นไป

คำเกี่ยวข้อง

• ปลีแข้ง