ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต विरोध (วิโรธ, การขัดขวาง, การขัดแย้ง) หรือภาษาบาลี วิโรธ (การขัดขวาง, การขัดแย้ง)

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์พิ-โรด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpí-rôot
ราชบัณฑิตยสภาphi-rot
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰi˦˥.roːt̚˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา แก้ไข

พิโรธ (คำอาการนาม การพิโรธ หรือ ความพิโรธ)

  1. (ราชาศัพท์, ร้อยกรอง) โกรธ, เคือง

การใช้ แก้ไข

ราชาศัพท์ใช้ว่า ทรงพระพิโรธ, คำอื่นที่ใช้เช่น กริ้ว และ ทรงพระโกรธ