ดูเพิ่ม: ไถ̂, ไถ่, และ ไถ้

ภาษาไทย แก้ไข

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์ไถ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงtǎi
ราชบัณฑิตยสภาthai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tʰaj˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1 แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *crwajᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ไถ, ภาษาลาว ໄຖ (ไถ), ภาษาคำเมือง ᨳᩱ (ไถ), ภาษาเขิน ᨳᩱ (ไถ), ภาษาไทลื้อ ᦺᦏ (ไถ), ภาษาไทขาว ꪼꪖ, ภาษาไทใหญ่ ထႆ (ไถ), ภาษาอาหม 𑜌𑜩 (ถย์), ภาษาจ้วง cae, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง tae (ไถ), ภาษาแสก ไถ่

คำนาม แก้ไข

ไถ

  1. เครื่องมือทำนาทำไร่ชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยคันไถ หางยาม ผาล หัวหมู ใช้ควายหรือวัวเป็นต้นลากไปเพื่อฟื้นดิน

คำกริยา แก้ไข

ไถ (คำอาการนาม การไถ)

  1. (สกรรม) เอาไถเทียมด้วยควายหรือวัวเป็นต้นลากไปเพื่อฟื้นดิน
  2. เคลื่อนไปไถลไป
    นั่งไม้ลื่นไถลงมา
  3. ไสไป
    ไถรถตัดหญ้าไปรอบสนาม
  4. (ภาษาปาก) ขอร้องแกมบังคับ เพื่อเอาทรัพย์สินเป็นต้นอย่างไม่ถูกต้อง
    รีดไถ
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข

รากศัพท์ 2 แก้ไข

จากลักษณะของหมู่ดาวฤกษ์ที่เรียงตัวกันคล้ายรูปคันไถ

คำวิสามานยนาม แก้ไข

ไถ

  1. ชื่อหมู่ดาวฤกษ์ มี 7 ดวง ซึ่งปรากฏเด่นชัดบนท้องฟ้า ชาวเรือใช้สำหรับกำหนดตำแหน่งดาวเหนือ

ภาษาคำเมือง แก้ไข

การออกเสียง แก้ไข

คำนาม แก้ไข

ไถ

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨳᩱ (ไถ)

คำกริยา แก้ไข

ไถ (คำอาการนาม ก๋ารไถ หรือ ก๋านไถ)

  1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨳᩱ (ไถ)