จ่า

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		จ่า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	jàa
	ราชบัณฑิตยสภา	cha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕaː˨˩/(ส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຈ່າ (จ่า), ภาษาคำเมือง ᨧ᩵ᩣ (จ่า), ภาษาเขิน ᨧ᩵ᩣ (จ่า), ภาษาไทลื้อ ᦈᦱᧈ (จ่า)

คำนาม

จ่า

1. หัวหน้า, หัวโจก

   จ่าฝูง

   จ่าโขลง

2. ยศทหารและตำรวจชั้นประทวน

   จ่าตรี

   จ่าสิบตำรวจ

3. บรรดาศักดิ์ในราชสำนัก

   จ่าแผลงฤทธิ รอนราญ

   จ่าเร่ง งานรัดรุด

4. ตำแหน่งหัวหน้าธุรการบางอย่าง

   จ่าศาล

รากศัพท์ 2

คำนาม

จ่า

1. การเอาข้าวสุกกับขี้เถ้าคลุกกันปะตรงกลางหน้ากลองเพื่อให้เสียงสูงต่ำ

รากศัพท์ 3

คำกริยา

จ่า (คำอาการนาม การจ่า)

1. บอก, เขียนบอก

   จ่าหน้าซองจดหมาย

2. ถูกปรับ (ในการเล่นโยนหลุมเป็นต้น)

รากศัพท์ 4

เทียบภาษาจีนยุคกลาง 笊 (MC t͡ʃˠau^X, t͡ʃˠau^H)

คำนาม

จ่า

1. เครื่องใช้ตักแกงหรือตักข้าว ทำด้วยกะลามะพร้าว มีด้ามถือ, กระจ่า จวัก หรือ ตวัก ก็ว่า