ดูเพิ่ม: ค.บ., คบ, คับ, และ คืบ

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง (MC hep)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄີບ (คีบ), ภาษาคำเมือง ᨣᩦ᩠ᨷ (คีบ), ภาษาเขิน ᨣᩦ᩠ᨷ (คีบ), ภาษาไทลื้อ ᦅᦲᧇ (คีบ), ภาษาไทใหญ่ ၵိပ်ႈ (กิ้ป) , ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kip (คีบ)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์คีบ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkîip
ราชบัณฑิตยสภาkhip
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰiːp̚˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา

แก้ไข

คีบ (คำอาการนาม การคีบ)

  1. หนีบให้อยู่ด้วยปลายง่าม เช่น ของคีมหรือปลายไม้ 2 อัน
    ใช้ตะเกียบคีบของกิน

อ้างอิง

แก้ไข
  1. Pittayaporn, P. (2014). Layers of Chinese loanwords in proto-southwestern Tai as evidence for the dating of the spread of southwestern Tai. Manusya J Humanit, 20, 47-68.