𑜁𑜤𑜃𑜫
ภาษาอาหม แก้ไข
รากศัพท์ 1 แก้ไข
จากภาษาจีนยุคกลาง 君 (MC kjun); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ขุน, ภาษาคำเมือง ᨡᩩᩁ (ขุร), ภาษาลาว ຂຸນ (ขุน), ภาษาไทลื้อ ᦃᦳᧃ (ฃุน), ภาษาไทใหญ่ ၶုၼ် (ขุน), ภาษาไทใต้คง ᥑᥧᥢᥴ (ฃู๋น); เทียบภาษาเขมรเก่า ខុណ (ขุณ), ภาษาเขมร ខុន (ขุน) และ ឃុន (ฆุน)
คำนาม แก้ไข
𑜁𑜤𑜃𑜫 • (ขุน์)
คำคุณศัพท์ แก้ไข
𑜁𑜤𑜃𑜫 • (ขุน์)
รากศัพท์ 2 แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *q.pɯlᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ขน, ภาษาลาว ຂົນ (ข็น), ภาษาไทลื้อ ᦃᦳᧃ (ฃุน), ภาษาไทดำ ꪶꪄꪙ (โฃน), ภาษาไทใหญ่ ၶူၼ် (ขูน), ภาษาอ่ายตน ၵုꩫ် (ขุน์), ภาษาปู้อี benl, ภาษาจ้วง bwn, ,ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง koen-ขน, ภาษาจ้วงแบบหนง koan, ภาษาแสก ปุ๋น
คำนาม แก้ไข
𑜁𑜤𑜃𑜫 • (ขุน์)