ᩉᩕᩬᩴ᩵

ภาษาคำเมือง

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰrɔːᴮ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ห่อ, ภาษาลาว ຫໍ່ (หํ่), ภาษาไทลื้อ ᦠᦸᧈ (ห่อ̂), ภาษาไทดำ ꪬꪷ꪿ (หํ่), ภาษาไทขาว ꪬꪮꫀ, ภาษาไทใหญ่ ႁေႃႇ (ห่อ̂), ภาษาไทใต้คง ᥞᥨᥝᥱ (โห่ว), ภาษาพ่าเก ꩭေႃ (หอ̂), ภาษาอาหม 𑜍𑜦𑜡 (รอ̂), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง hoq

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /hɔː˨˩/

คำกริยา

ᩉᩕᩬᩴ᩵ (หรอํ่) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᩉᩕᩬᩴ᩵)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩉᩬᩴ᩵ (หอํ่)

คำนาม

ᩉᩕᩬᩴ᩵ (หรอํ่)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩉᩬᩴ᩵ (หอํ่)