ᩁ᩠ᨿᨠ
ภาษาเขิน แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *riəkᴰᴸ⁴; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เรียก, ภาษาคำเมือง ᩁ᩠ᨿᨠ (รยก), ภาษาอีสาน เฮียก, ภาษาลาว ຮຽກ (ฮย̂ก), ภาษาไทลื้อ ᦵᦣᧅ (เฮก), ภาษาไทใหญ่ ႁဵၵ်ႈ (เห้ก), ภาษาพ่าเก ꩭိက် (หิก์), ภาษาอาหม 𑜍𑜢𑜀𑜫 (ริก์), ภาษาแสก เหร้ก
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /heːk˨˨/
คำกริยา แก้ไข
ᩁ᩠ᨿᨠ (รยก) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᩁ᩠ᨿᨠ)
คำพ้องความ แก้ไข
เรียก
- ᩁᩬ᩶ᨦ (รอ้ง)
ภาษาคำเมือง แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *riəkᴰᴸ⁴; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เรียก, ภาษาเขิน ᩁ᩠ᨿᨠ (รยก), ภาษาอีสาน เฮียก, ภาษาลาว ຮຽກ (ฮย̂ก), ภาษาไทลื้อ ᦵᦣᧅ (เฮก), ภาษาไทใหญ่ ႁဵၵ်ႈ (เห้ก), ภาษาพ่าเก ꩭိက် (หิก์), ภาษาอาหม 𑜍𑜢𑜀𑜫 (ริก์), ภาษาแสก เหร้ก
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /hiak˦˨/
คำกริยา แก้ไข
ᩁ᩠ᨿᨠ (รยก) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᩁ᩠ᨿᨠ)
คำพ้องความ แก้ไข
เรียก
- ᩁᩬ᩶ᨦ (รอ้ง)