မုၼ်
ภาษาไทใหญ่ แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /mun˨˦/
- คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): /หฺมุ๋น/
- สัมผัส: -un
รากศัพท์ 1 แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɓɯnᴬ (“ฟ้า, สวรรค์”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย บน, ภาษาลาว ບົນ (บ็น), ภาษาอีสาน บน, ภาษาคำเมือง ᨷᩫ᩠ᨶ (บ็น), ภาษาเขิน ᨷᩫ᩠ᨶ (บ็น), ภาษาไทลื้อ ᦥᦳᧃ (บุ̱น) หรือ ᦢᦳᧃ (บุน), ภาษาจ้วง mbwn, ภาษาปู้อี mbenl, ภาษาแสก บึ๋น; ร่วมรากกับ ဝုၼ် (วุน) မူၼ် (มูน) และဝူၼ် (วูน)
คำนาม แก้ไข
မုၼ် • (มุน)
คำกริยาวิเศษณ์ แก้ไข
မုၼ် • (มุน)
รากศัพท์ 2 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาบาลี ปุญฺญ; เทียบภาษาสันสกฤต पुण्य (ปุณฺย); ร่วมรากกับ ဝုၼ် (วุน)
คำนาม แก้ไข
မုၼ် • (มุน)
การใช้ แก้ไข
ถ้าหมายถึง เกียรติ อาจใช้ประกอบคำว่า ၽုင်း (ผุ๊ง) เป็น မုၼ်ၽုင်း (มุนผุ๊ง)
รากศัพท์ 3 แก้ไข
ร่วมรากกับ မွၼ် (มอ̂น)