โกน
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | โกน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | goon |
| ราชบัณฑิตยสภา | kon | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /koːn˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
เทียบภาษาเขมรกลาง កោរ (โกร), កោ (โก, “โกน, ถาก”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ໂກນ (โกน)
คำกริยา แก้ไข
โกน (คำอาการนาม การโกน)
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
ขูดผมหรือขนด้วยคมมีด
คำนาม แก้ไข
โกน
- (ศาสนาพุทธ) ชื่อวันที่พระสงฆ์ในเมืองไทยปลงผม ตรงกับวันขึ้น 14 ค่ำ หรือ แรม 14 ค่ำ ถ้าเป็นเดือนขาดก็เป็นแรม 13 ค่ำ, คู่กับ วันพระ
- (ศาสนาพุทธ, ภาษาปาก) ชื่อวันก่อนวันพระวันหนึ่งได้แก่วันขึ้น 7 ค่ำ ขึ้น 14 ค่ำ แรม 7 ค่ำ และแรม 14 ค่ำ ถ้าเป็นเดือนขาดก็แรม 13 ค่ำ
คำพ้องความ แก้ไข
- (1, 2) วันโกน
รากศัพท์ 2 แก้ไข
ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยก่อนอังกอร์ កោន៑ (โกนฺ), កោន្ន៑ (โกนฺนฺ), កុន៑ (กุนฺ), ក្វន៑ (กฺวนฺ, “ลูก”); เทียบภาษาเขมร កូន (กูน), ภาษามอญ ကောန် (โกน์); ร่วมรากกับ กูน
คำนาม แก้ไข
โกน
ภาษาเขมรเหนือ แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /koːn/
คำนาม แก้ไข
โกน
ภาษาอีสาน แก้ไข
รากศัพท์ 1 แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ໂກນ (โกน)
คำนาม แก้ไข
โกน
รากศัพท์ 2 แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
โกน (คำอาการนาม การโกน)