เสี้ยน
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | เซี่ยน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sîian |
ราชบัณฑิตยสภา | sian | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sia̯n˥˩/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສ້ຽນ (ส้ย̂น), ภาษาไทลื้อ ᦵᦉᧃᧉ (เส้น), ภาษาไทใหญ่ သဵၼ်ႈ (เส้น), ภาษาจ้วง sinx (ซิ้น), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง sinj (สิ้น)
คำนาม แก้ไข
เสี้ยน
- เนื้อไม้ที่แตกเป็นเส้นเล็ก ๆ ปลายแหลมอย่างหนาม
- เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะเช่นนั้น
- หน่อไม้แก่มีเนื้อเป็นเสี้ยน
- ข้าศึก
- สระทุกข์ราษฎร์รอนเสี้ยน(นิ. นรินทร์)
- เหือดเสี้ยนศึกสยาม สิ้นนาฯ(ตะเลงพ่าย)
รากศัพท์ 2 แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສ້ຽນ (ส้ย̂น)
คำนาม แก้ไข
เสี้ยน
รากศัพท์ 3 แก้ไข
เป็นไปได้ว่าแผลงมาจาก เงี่ยน
คำกริยา แก้ไข
เสี้ยน (คำอาการนาม การเสี้ยน หรือ ความเสี้ยน)