เกี๊ยว

ดูเพิ่ม: เกียว, เกี่ยว, และ เกี้ยว

ภาษาไทย

เกี๊ยว

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน 餃／饺 (kiáu)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เกี๊ยว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gíao
	ราชบัณฑิตยสภา	kiao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kia̯w˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

เกี๊ยว

1. ของกินชนิดหนึ่งใช้แผ่นแป้งสาลี ตัดเป็นสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ห่อหมูสับเป็นต้น ต้ม นึ่ง หรือทอด

คำเกี่ยวข้อง

เกี๊ยวซ่า

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kiaw˦˥/

คำกริยา

เกี๊ยว (คำอาการนาม ก๋ารเกี๊ยว หรือ ก๋านเกี๊ยว)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨣ᩠ᨿ᩶ᩅ (คย้ว)

   เกี๊ยวเข้า

   เคี้ยวอาหาร