ฮั้ว
ดูเพิ่ม: ฮัว
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 和/和 (hua5/huê5, “ปรองดอง, รวมกัน”)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ฮั้ว | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | húua |
ราชบัณฑิตยสภา | hua | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /hua̯˦˥/(สัมผัส) |
คำกริยา แก้ไข
ฮั้ว (คำอาการนาม การฮั้ว)
ภาษาคำเมือง แก้ไข
คำนาม แก้ไข
ฮั้ว
- อีกรูปหนึ่งของ ᩁ᩠ᩅᩫ᩶ (รว็้)
ภาษาอีสาน แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ruəꟲ²; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย รั้ว, ภาษาคำเมือง ᩁ᩠ᩅᩫ᩶ (รว็้), ภาษาเขิน ᩁ᩠ᩅᩫ᩶ (รว็้), ภาษาลาว ຮົ້ວ (ฮ็้ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦣᧉ (โฮ้), ภาษาไทใหญ่ ႁူဝ်ႉ (หู๎ว)
คำนาม แก้ไข
ฮั้ว