ดูเพิ่ม: หง, หงี่, หึง, หุง, และ หุ่ง

ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉᩥ᩠᩶ᨦ (หิ้ง), ภาษาเขิน ᩉᩥ᩠᩶ᨦ (หิ้ง), ภาษาลาว ຫິ້ງ (หิ้ง), ภาษาไทลื้อ ᦠᦲᧂᧉ (หี้ง); เทียบภาษาไทใหญ่ ၶဵင်ႇ (เข่ง), ภาษาพ่าเก ၵိင် (ขิง์), ภาษาจ้วง hingj

Jonsson (1991) ได้แนะนำว่ามาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *xriŋᶜ¹ แต่คำร่วมเชื้อสายมีแค่บางส่วน

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์ฮิ่ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงhîng
ราชบัณฑิตยสภาhing
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/hiŋ˥˩/(สัมผัส)

คำนาม แก้ไข

หิ้ง

  1. ที่วางของซึ่งแขวนหรือติดไว้ข้างฝา
    หิ้งพระ
    หิ้งหนังสือ